تاریخچه پادکست چیست؟ سیر تا پیاز تکنولوژی پرطرفدار امروزها!

در اکتبر ۲۰۰۰، مفهوم الصاق پرونده‌های صوتی و تصویری در فید خبرخوان ها ، در یک پیش‌نویس توسط تریستان لوییس مطرح شد. این ایده توسط Dave winer، یک توسعه دهنده نرم‌افزار و مولف قالب RSS اجرا شد. Winer درخواست‌های مشتری دیگری را برای ویژگی‌های “audioblogging“ دریافت کرده و در مورد مفهوم اون (همچنان در همان ماه در اکتبر ۲۰۰۰)با Adam Curry، یک گیک userland ( یک سایت برای ارائه توزیع های جدید لینوکس )، در مورد مفهوم رادیو بلاگری و همینطور نرم‌افزار aggregator RSS بحث و تبادل نظر کرده بود.

اولین رادیو با پخش اختیاری و اولین پادکست ها، تاریخ شروع می شود.

در آگوست سال ۲۰۰۰، میهن پرستان جدید انگلستان لیگ هاکی آمریکا برنامه رادیویی PFW راه انداختند. این یک رادیو زنده بود که در برای بازدید کنندگان سایت patriot.com در صورت درخواستشان برای دانلود قرار میگرفت.

اگرچه ، تا زمانی که تکنولوژی هنوز اختراع نشده بود تا به طور خودکار قسمت‌های جدید را دانلود کند، نمیشد اسم آن را یک پادکست گذاشت، چون یک تفاوت اصلی که پادکست ها را از فایل‌های صوتی ساده که می‌توانند به صورت دستی بارگیری شوند، می باشد.

در سال ۲۰۰۵، دو سال پس از معرفی برنامه آی تیونز، این برنامه به نام  bona fide به وجود آمد و امروزه، هنوز وجود دارد، تحت نام “میهن پرستان”، و در تمام پلتفرم های پادکست موجود است. با این حال، اولین پادکستی نبود که منتشر شد. این افتخار به داگ کی میرسد که برنامه های مکالمه محور حوزه IT را ضبط می کرد؛ این نمایش از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۲ ادامه داشت.

BloggerCon

میرسیم به یکی از مهم ترین اتفاقات تاریخچه پادکست. یعنی نمایشگاه کنفرانسی BloggerCon.

اکتبر ۲۰۰۳, winer و دوستانش اولین کنفرانس وبلاگر ها، یعنی BloggerCon را در مرکز Berkman برگزار کردند.

سی‌دی‌های مصاحبه افراد با کیفیت بالا به عنوان نمونه‌ای از محتوای MP3 با کیفیت با بالا، دست به دست می شدند.

Bob Doyle یک تاریخچه از بلاگری صوتی،  از جمله نقش اولیه Curry در این کار، را می گفت و کوین مارکس یک کد برنامه نویسی را برای دانلود بخش ‌های RSS و انتقال آنها از آی تیونز به آی پد را ارائه داد. کاری و مارکز هم در آن مصاحبه ها درباره هم‌کاری بحث می کردند.

در کل آن روز تمام محتوای صوتی جلسات و مصاحبه ها با کیفیت بالا، در حال دست به دست شدن بود!

پای صدا آرام آرام به ابزار های الکترونیک باز میشود.

پس از کنفرانس، Curry، که به خوانندگان بلاگ خود یک کد برنامه نویسی (اسکریپت) RSS – to – iPod پیشنهاد کرد که فایل‌های MP۳ را از رادیو Userland به آی تیونز جابجا می‌کرد و توسعه دهندگان دیگر را تشویق می‌کرد تا بر اساس این بستر، وبسایت های خود را بسازند. ( اولین حضور چیزی که بعدا به پادکست آن را شناختیم )

در نوامبر ۲۰۰۳، شرکت AudioFeast (بعدا به PodBridge تغییر نام داد) یک درخواست ثبت اختراع برای “روشی برای ارائه رسانه های چند قسمتی“ با فناوری USPTO براساس کار خود در توسعه خدمات AudioFeast که در سپتامبر ۲۰۰۴ راه‌اندازی شد، ارائه داد.

اگرچه AudioFeast به خود به عنوان یک سرویس پادکستی اشاره نمی‌کرد و بر روی RSS ساخته نشده بود، اما این امکان را فراهم می‌کرد که محتوای صوتی خود را از طریق نرم‌افزار دسکتاپ و دستگاه‌های قابل‌حمل با سیستمی مشابه سرویس MyAudio۲Go.com که چهار سال قبل از آن بود، دانلود کند.

AudioFeast خدمات خود را در جولای ۲۰۰۵ به دلیل عدم تمایل مشتریان جامعه متن باز خود برای پرداخت هزینه خدمات اشتراک سالیانه، و فقدان یک تمایز رقابتی قوی در بازار با ظهور نرم افزار های رایگان پادکست روی بستر RSS تعطیل کرد.

در می ۲۰۰۴، اریک رایس، به همراه “رندی درایبرگ سایت audioblog.com را به عنوان اولین سرویس میزبانی پولی از پادکست راه‌اندازی کردند. Audioblog.com در ژوئن ۲۰۰۶ به Hipcast.com تبدیل شد و از آن زمان میزبان صدها هزار کانال  بوده‌است.

در سپتامبر سال ۲۰۰۴، ایده رسانه های تصویری و صوتی در میان خبرخوان ها توسط گروه‌های توسعه دهنده چند گانه بیشتر به کار گرفته شد. اولین ارائه دهنده پادکست ها با رابط کاربری گرافیکی ، iPodderX (بعدها به خاطر اختلاف علامت تجاری با اپل به Transistr تغییرنام داد )، توسط آگوست ترومیتر و ری اسلاکینسکی توسعه یافت.

تاریخچه پادکست به بخش نامگذاری میرسد!

طوری که روزنامه گاردین در فوریه سال 2004 نوشت، روزنامه‌نگار این سازمان، بن همرسلی ، واژه “پادکست کردن“ را به عنوان نامی برای تکنولوژی در حال پیدایش به کار برد. هفت ماه بعد، Dannie Gregoire از این اصطلاح برای توصیف دانلود اتوماتیک و هماهنگ‌سازی محتوای صوتی (به عنوان مفهمومی مقابل با پخش صوت دیجیتالی استفاده کرد).

تاریخچه پادکست حالا یک مسیر کمی روشون تر و دنبال می کرد.

استفاده از اسم “پادکست” که توسط گرگور معرفی شده بود، توسط پیروان پادکست سازی مانند اسلاشر، واینر و کری، و به شکل متداولی شروع به مورد استفاده قرار گرفتن شد. در ادامه در ماه سپتامبر، آدام کری فهرست پستی را راه‌اندازی کرد؛ سپس Slashdot یک بحث پادکستی با مثبت ۱۰۰ پیام داشت و حتی باعث توجه بیشتری به پروژه‌های پادکست سازی در حال توسعه شد.

در 28 سپتامبر 2004 وبلاگ نویس و روزنامه نگار حوزه تکنولوژی ، Doc searls، شروع به دنبال کردن این موضوع کرد که گوگل چه تعداد نتیجه را برای کلمه پادکست نمایش می دهد. اولین داده های ثبت شده این رقم را 24 عدد نشان میداد. اما در 28 سپتامبر 2008 این رقم به 524 نتیجه رسیده بود. گوگل ترند هم نقطه اوج گیری جستجو برای این کلمه را اواخر همان سپتامبر نشان میدهد به طوری که در ابتدای اکتبر 2004 تعداد 2,750 نتیجه توسط گوگل برای کلمه پادکست نمایش داده میشد. این رقم هر روز دو برابر میشد. و نشان میداد تاریخچه پادکست به روزهای مهم خودش نزدیک شده است!

تا ۱۱ اکتبر ۲۰۰۴، ثبت توزیع اولیه و تنوع پادکست ها بسیار مشکل تر از تنها ارائه آن روی اینترنت بود. با این حال، تا پایان اکتبر، نیویورک‌تایمز در مورد پادکست ها در سراسر آمریکا و کانادا، استرالیا و سوئد گزارش داده و از موضوعات پادکست، از تکنولوژی گرفته تا گیاهخواری و حتی در مورد بررسی فیلم‌ها صحبت میشد.

پادکست وارد میشود!

در سال 2004 مقالاتی با عنوان چگونه پادکست بسازیم ( که همین بخش رو در سایت هشتپاد هم میتونید ببینید و از مطالبش استفاده کنید ) با جزئیات زیاد، شروع به ظاهر شدن روی بستر اینترنت کرد.

کمتر از یک ماه بعد، مجموعه Libsyn اولین سرویس پشتیبانی رسمی از پادکست رو روانه بازار کرد که در آن فضای ذخیره سازی، پهنای باند معقول و سرویس های طراحی RSS عرضه کرد. در همان ماه Podtrac سرویس ردیابی کاربر و جمعیت شناسی قوی خود با قابلیت دانلود رایگان را برای جامعه پادکست سازها عرضه کرد.

در نوامبر 2004 ، همزمان با این که مقاله ای در مورد پادکست کردن در ویکی پدیا نوشته شد، شبکه پادکست ساز ها شروع به کار های حرفه ای تری کردند و پادکست ساز ها همدیگه رو توی برنامه های خودشون تبلیغ می کردند.

یکی از اولین فضاهای خبری معتبری که با پادکست خو گرفت، BBC، با پخش برنامه داخلی سرویس جهانی اش بود ( هر چند نمیشد دقیقا اسم آن را پادکست گذاشت )، اولین برنامه داخلی BBC که با فرمتی مشابه پادکست انتشار پیدا کرد، در نوامبر 2004 در دسترس عموم قرار گرفت!

اپل پادکست را به iTunes اضافه میکند

در ژوئن ۲۰۰۵، اپل بخش پادکست را به نرم‌افزار موسیقی خود، یعنی iTunes ۴.۹ اضافه کرد و یک دسته بندی جداگانه در فروشگاه آن به پادکست ها اختصاص داد.این مدل جدید آی تیونز جدید می‌توانست فضای دنبال کردن کانال های مورد علاقه، بارگیری اپیزودهای مختلف و فضای سازماندهی پادکست ها را به مخاطب عرضه کند، که باعث میشد یک نرم افزار جداگانه برای دسته بندی پادکست ها، به یک گزینه اضافه برای خیل عظیمی از کاربران تبدیل بشود.

قبل از ادغام این که آی تیونز به شکل فوق العاده امکانات دانلود، دسته بندی و… را باهم ترکیب و عرضه کند، پادکست ها از نرم افزار Pod-catching برای عرضه شدن استفاده میکردند، که برای اغلب کاربران اپلیکیشن چندان جالبی نبود

در جولای ۲۰۰۵، هنگامی که وب سایت کاخ سفید فضای خبرخوان را به پرونده‌های قابل دانلود قبلی در سخنرانی‌های رادیویی هفتگی رئیس‌جمهور اضافه کرد، رئیس‌جمهور آمریکا، جورج دبلیو. بوش یه جورایی به یک پادکست کننده تبدیل شد! همچنین در ماه جولای اولین جوایز پادکست های منتخب مردم در طول نمایشگاه پادکست ( برای اولین بار در تاریخچه پادکست ) که در حال برگزاری بود، در ۲۰ دسته داده شد.

در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۵، دقیقا یک سال پس از اولین بررسی کلمه “پادکست ها” در موتور جستجوی گوگل، گوگل در کلمه “پادکست“ بیش از ۱۰۰ میلیون نتیجه را پیدا میکرد.

پادکست گسترش پیدا می کند.

در فوریه ۲۰۰۶، بعد از راه‌اندازی موفقیت‌آمیز ایستگاه رادیویی لندن LBC اولین پلتفرم پولی پادکست یعنی LBC Plus، برای اولین بار در تاریخچه پادکست، افراد زیادی فهمیدند که پادکست سازی، پتانسیل تجاری قابل‌توجهی دارد.

کمدین انگلیسی ریکی جروایس که فصل اول مسابقه ریکی جروایس به یک شوی خیلی بزرگ تبدیل شد، یک سری جدید از پادکست عمومی را راه‌اندازی کرد.

مجموعه دوم از پادکست ها از طریق audible.co.uk توزیع شد و اولین پادکست بزرگی بود که برای دانلود یک هزینه 95 سنت به ازای هر اپیزود نیم ساعته را به شنوندگان تحمیل میکرد.

اولین مجموعه از پادکست ریکی جروایس توسط شرکت اینترنتی Positive توزیع شد و از طریق وب سایت روزنامه گاردین به بازار عرضه شد و این پادکست موفق ترین پادکست دنیا برای چندین سال بود و در نهایت بیش از ۳۰۰ میلیون دانلود آن هم توسط افراد مختلف ( دانلود شده توسط 300 میلیون نفر، نه 300 میلیون بار ) تا مارس ۲۰۱۱ به دست آورد.

حتی در فرمت اشتراک جدید آن، نمایش ریکی جروایس بطور مرتب پردانلود ترین پادکست روی آی تیونز بود. برنامه آدام کارولا رکورد جهانی گینس را با دانلود کل ۶۰ میلیون نفر به دست آورد اما در عین حال گینس حاضر نشد قبول کند که پادکست ژروایس بیش از پنج برابر نمایش کارولا، در همان زمان که هر دو پادکست پخش میشد، دانلود داشته است.

در فوریه ۲۰۰۶، پادکستر لس آنجلسی Lance Anderson تقریبا به اولین فردی تبدیل شد که یک تور زنده پادکست اجرا کرد!

تاریخچه پادکست حرفه ای تر میشود!

فستیوال پادکست The Lance anderson (۲۳ فوریه ۲۰۰۶)یک شامل یک نمایش که بلیط های آن سریع به فروش رفت در مرکز لیورپول انگلستان و یک نمایش تئاتری در سالن تئاتر روز در دانشگاه edge hill میشد که شامل حضور mark hunter از سری پادکست های tartan podcast، و چندین نفر از برنامه های دیگر مثل top of the pods و برنامه موسیقی زنده میشد!

علاوه بر این، اندرسون همچنین برای شرکت در اولین فروم تاریخ در caret، مرکز تحقیقات کاربردی در فن‌آوری‌های آموزشی در دانشگاه کمبریج (۲۱ فوریه ۲۰۰۶)دعوت شد.

برنامه ای که توسط جاش نیومن مسئول دانشگاه شکل گرفته بود و تشکیل شده بود از دکتر کریس اسمیت از برنامه دانشمند برهنه، دبی مک گوون یک سخنران دانشگاهی و پادکستر در حوزه آموزش و نایجل پیش یک تهیه کننده حرفه ای موزیک و مربی پادکست سازی در مارس ۲۰۰۶، استفان هارپر نخست‌وزیر کانادا تبدیل به دومین دولتمردی تبدیل شد که یک پادکستر بود. (بوش از لحاظ فنی اولین کسی بود که در جولای 2005 این کار را کرد.)

در ژولای ۲۰۰۹،تاریخچه پادکست سازی کمی وارد وضعیت حقوقی خودش شد. شرکت VoloMedia “حق ثبت اختراع پادکست را به نام خودش ثبت کرد. دیو واینر، و همکارش آدام کری که عملا اولین افرادی بودند که پادکست را اختراع کردند، بعدها به این نکته اشاره کردند که اختراع آنها حداقل دو سال زودتر از این حق ثبت اختراع به وجود آمده بود.

در ۲ فوریه ۲۰۰۶، ویرجینیا تک (موسسه پلی‌تکنیک ویرجینیا و دانشگاه ایالتی ویرجینیا) اولین سری برنامه دانشگاهی با پخش منظم را در دانشگاه آغاز کرد. این برنامه پادکستی با چهار برنامه مداوم در هفته آن هم برای اولین بار برای یک دانشگاه بزرگ آمریکایی بود که به عنوان بخشی از کمپین “آینده فن‌آوری دانشگاه ویرجینیا” آغاز به کار کرد.

در آوریل ۲۰۰۶، podcast کمدی “never not funny” ، هنگامی آغاز شد که مت بلکنپ از استدیو ASpecialThing با جیمی پاردو در مورد نمایش کمدی محبوب خود، مصاحبه کردند.

کمی بعد از آن، “never not funny” یک سری پادکست به همراه نسخه پولی ویدیوکست را راه اندازی کرد.

این پادکست هنوز هم از این فرمت پخش استفاده میکند، هفته ای دو پادکست، که یکی رایگان و یکی پولی است و نسخه پولی آن به همراه یک ویدیوکست عرضه می شود.

در اکتبر ۲۰۰۶ برنامه رادیویی “زندگی آمریکایی” شروع به ارائه یک نسخه پادکستی برای شنوندگان کرد. از آن زمان تا کنون، این برنامه به طور مداوم یکی از پردانلودترین پادکست ها بوده‌است و به طور متوسط حدود ۲.۵ میلیون دانلود در هر قسمت دارد.

در مارس ۲۰۰۷ هم پس از اینکه جک و استچ هر دو برگزار کننده آن، از برنامه STAR لس‌آنجلس، اخراج شدند، پادکست خود را راه اندازی کردند.

با اشتراک های 5 دلاری ، مشترکین به یک برنامه یک ساعته و بدون تبلیغات دسترسی داشتند،

آن‌ها به طور رایگان در سراسر کالیفرنیای جنوبی ، در فروشگاه های بستنی، رستوران و بار ها برنامه های محلی پادکستی برگزار میکردند.

پادکست های سریالی ! اتفاقی نو در تاریخچه پادکست

در سال ۲۰۱۴، برنامه “زندگی آمریکایی” اولین فصل از پادکست های سریالی را آغاز کرد.

این سری یک موفقیت غیرمنتظره بود و به ۶۸ میلیون دانلود در پایان فصل اول رسید و اولین پادکستی تبدیل شد که توانست برنده جایزه Peabody شود.

این برنامه به عنوان یک “پدیده“ توسط اصحاب رسانه‌ای شناخته شد، برنامه ای که باعث روی بورس آمدن پادکست های ” جنایات واقعی ” شد.

برنامه‌های جنایات واقعی مانند “قاتل محبوب من”، “Crimetown” و “Casefile” بعد از انتشار این پادکست سریالی تولید شدند و هر کدام از این برنامه ها به اندازه خودشان موفق شدند.

پادکست سازی در سال ۲۰۱۷ هنگامی که نیویورک‌تایمز، پادکستی برای اخبار روزانه را آغاز کرد، به مرحله جدیدی از دوران بلوغ خودش رسید.

برنامه روزانه برای مطابقت با سرعت سریع اخبار مدرن طراحی شده‌ بود و این برنامه ویژگی هایی از جمله پخش زنده و ارائه مهم ترین گزارش های هر روز روزنامه را داشت.

تا ماه می سال ۲۰۱۹ میلادی، این برنامه بیش‌ترین شنونده ماهانه ایالات‌متحده در تمام دسته بندی های پادکست را داشت.

کمی بیشتر در مورد ویدیو کست

یک ویدیو کست یک مدل پادکستی است که حاوی محتوای ویدئویی است. برنامه های سریالی اینترنتی اغلب به صورت ویدیوکست به دست مخاطبانشون میرسند. “روزهای بن بست “, یک فیلم با ژانر کمدی سیاه در مورد یک آخرالزمان زامبی ای بود که از ۳۱ اکتبر ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ منتشر شد, اغلب اون رو حتی به عنوان اولین ویدیو کست قبول دارند. “هرگز خنده‌دار نیست” که یک پیشگام در ویدیو کست بود.

برنامه h3h3’s h3 و جو rogan تجربه دو نمونه از یک سلسله ویدیوکست هستند, که بسیاری از آن‌ها در حال حاضر، به جای بخشی از یک فید خبرخوان (که زمانی بسیار رایج بود چون مدل ویدیو کست ها مدل جدیدی از محتوا محسوب میشد)، در یوتیوب قابل دسترسی هستند .

تفاوت کلیدی بین یک ویدیو بلاگ و یک ویدیوکست, طول برنامه های آنها است. در حالی که یک ویدیو بلاگ ممکن است از لحاظ فنی یک ویدیوکست باشد,این فقط فیلم‌های بلند صحبت محور هست که به طور کلی یک پادکست ویدیویی تلقی می‌شوند.